ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 13: 26 - 29

ವೃನ್ದಾವನಯಿಯಾಸುಃ ಸ  ನನ್ದಸೂನುರ್ಬೃಹದ್ವನೇ ।

ಸಸರ್ಜ್ಜ ರೋಮಕೂಪೇಭ್ಯೋ ವೃಕಾನ್ ವ್ಯಾಘ್ರಸಮಾನ್ ಬಲೇ ॥೧೩.೨೬॥

ನಂದಗೋಪನ ಮಗನಾಗಿರುವ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ,

ಗೋಕುಲ ಬಿಟ್ಟು ವೃಂದಾವನಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಿಚ್ಛೆ ಪಟ್ಟ.

ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತೋರಲೆಂದು ಪ್ರಬಲ ಕಾರಣ,

ನಿರ್ಮಿಸಲಿಚ್ಛಿಸಿದ ಭಯದ ವಾತಾವರಣ.

ಆ ಬೃಹದ್ವನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ರೋಮಕೂಪದಿಂದ,

ಹುಲಿಸದೃಶ ಅಸಂಖ್ಯ ತೋಳಗಳ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ.

ಅನೇಕಕೋಟಿಸಙ್ಘೈಸ್ತೈಃ ಪೀಡ್ಯಮಾನಾ ವ್ರಜಾಲಯಾಃ ।

ಯಯುರ್ವೃನ್ದಾವನಂ ನಿತ್ಯಾನನ್ದಮಾದಾಯ ನನ್ದಜಮ್ ॥೧೩.೨೭॥

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಕೋಟಿಕೋಟಿ ತೋಳಗಳ ಹಿಂಡು,

ಭಯಪೀಡಿತವಾಯಿತು ಗೋಕುಲವಾಸಿಗಳ ಆ  ದಂಡು.

ಕರೆದುಕೊಂಡು ನಿತ್ಯಾನಂದನಾದ ನಂದಪುತ್ರ ಕೃಷ್ಣನ,

ಗೋಕುಲವಾಸಿಗಳು ವಲಸೆಹೋಗಿ ಸೇರಿದರು ವೃಂದಾವನ.

ಇನ್ದಿರಾಪತಿರಾನನ್ದಪೂರ್ಣ್ಣೋ ವೃನ್ದಾವನೇ ಪ್ರಭುಃ ।

ನನ್ದಯಾಮಾಸ ನನ್ದಾದೀನುದ್ದಾಮತರಚೇಷ್ಟಿತೈಃ ॥೧೩.೨೮॥

ಆನಂದಪೂರ್ಣ ಸರ್ವಸಮರ್ಥ ಇಂದಿರಾಪತಿ ಗೋವಿಂದ,

ತನ್ನ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಲೀಲೆಗಳಿಂದ ನಂದಾದಿಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಆನಂದ.

ಸ ಚನ್ದ್ರತೋ ಹಸತ್ಕಾನ್ತವದನೇನೇನ್ದುವರ್ಚ್ಚಸಾ ।

ಸಂಯುತೋ ರೌಹಿಣೇಯೇನ ವತ್ಸಪಾಲೋ ಬಭೂವ ಹ ॥೧೩.೨೯॥

ಚಂದ್ರಕಾಂತಿಗೂ ಮೀರಿದ ಮುಗುಳುನಗುವಿನಿಂದ,

ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನದು ಮನೋಹರವಾದ ಮುಖದ ಚೆಂದ.

ಚಂದ್ರಕಾಂತಿಯ ಬಲರಾಮನ ಕೂಡಿಕೊಂಡು,

ಮೇಯಿಸತಕ್ಕವನಾದ ಆಕಳಕರುಗಳ ಹಿಂಡು.

[Contributed by Shri Govind Magal]