ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು

ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣದೇವರು ತಮ್ಮ ಮೂರನೇಯ ಆವತಾರವಾದ ಮಧ್ವರೂಪದ ಸಮಾಪ್ತಿಯ ದಿನ ಇಂದು ಅದುವೇ "ಮಧ್ವನವಮೀ" ಮಹೋತ್ಸವ.ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪಾಲಿಗೆ ಮಹಾ ಸುದಿನ. ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರ ಅವತಾರ "ವಿಜಯದಶಮೀ" ಆದರೆ, ಅವತಾರದ ಸಮಾಪ್ತಿ ಮಧ್ವ ನವಮೀ.

ಕೆಲವರು ಹುಟ್ಟಿ ಸತ್ತರೂ ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಅವರೂ ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಸರೂ ಎರಡೂ ಸತ್ತು ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಸತ್ತಮೇಲೆ ಕಥೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮಹಾನುಭಾವರು ಹುಟ್ಟುವದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆಯೇ ಕಥೆಯಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹುಟ್ಟಿದಮೆಲೆ ಜ್ಞಾನ, ವಾಕ್ಯಾರ್ಥ, ಪರವಾದಿ ನಿಗ್ರಹ, ಸ್ವಮತ ಸ್ಥಾಪನ , ಶಾಸ್ತ್ರರಚನ, ದುಷ್ಟನಿಗ್ರಹ, ದೀನರ ಉದ್ಧಾರ, ಮುಂತಾದ  ಮಾಹಾತ್ಮ್ಯಾತಿಶಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಅವತಾರ ಮುಗಿದಮೇಲೆಯೂ ತಮ್ಮ ಆದರ್ಶ, ಸಿದ್ಧಾಂತ, ಸನ್ಮಾರ್ಗ,  ಪುಣ್ಯವನ್ನುಳಿಸಿ ಅನುಗ್ರಹ ಮಾಡ್ತಾನೇ ಇರುತ್ತಾರೆ.

ಋಷಿ ಮುನಿಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗೆ ಓಗೊಟ್ಟ ಕರುಣಾಮಯಿ ನಾರಾಯಣ ವಾಯುದೇವರಿಗೆ ಆಜ್ಙಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ ನೀವು ಭುವಿಗೆ ಅವತರಿಸಿ ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ ಎಂದು. ರುದ್ರೇಂದ್ರಾದಿಗಳೂ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ದೇವರ ಆಜ್ಞೆ ಹಾಗೂ ದೇವತೆಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ವಾಯುದೇವರು "ಕೇವಲ ಸ್ವಜನರಾದ ಮುಕ್ತಿಯೋಗ್ಯರಾದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ಅನುಗ್ರಹ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಉತ್ಕಟ ಅಪೇಕ್ಷೆಯೋಂದಿಗೆ" ಕರ್ಮ ಭೂಮಿಯಾದ ಭಾರತದೇಶದಲ್ಲಿ ,ಪಾಜಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿ ಬರುತ್ತಾರೆ.

ವಾಯುದೇವನಾಗಿ ಅವತಾರ ಮಾಡಿದ ತರುವಾಯ ಕೇವಲ ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳಿರುವಾಗ ಆಶ್ರಮ ಸ್ವೀಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. "ಸರ್ವಮೂಲ" ಎಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ (ಸೂತ್ರಪ್ರಸ್ಥಾನ, ಗೀತಾ ಪ್ರಸ್ಥಾನ, ಪುರಾಣ ಪ್ರಸ್ಥಾನ, ಉಪನಿಷತ್ಪ್ರಸ್ಥಾನ, ಪ್ರಕರಣಗ್ರಂಥಗಳು, ಸಂಕೀರ್ಣಗ್ರಂಥಗಳು, ಋಗ್ಭಾಷ್ಯ ಕರ್ಮನಿರ್ಣಯ, ತಂತ್ರಸಾರ)  ಸಚ್ಚಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ರಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ಅಪವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ನಿರಾಕರಣೆ ಮಾಡಿ ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅರ್ಥವನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸಿ ಕೊಡುವ ಮುಖಾಂತರ ಎಲ್ಲಾ ದುರ್ಮತಗಳನ್ನೂ ಖಂಡನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ದುರ್ಮತಗಳೂ ಒಂದಿಲ್ಲ ಒಂದು ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಅನಾದಿ ಇಂದ ಇದ್ದದ್ದೇ. ಅಂತೆಯೇ ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರೇ ಖಂಡಿಸಲು ಸಮರ್ಥರು. ಆದ ಕಾರಣ ಅವರ ಅವತಾರ ಅನಿವಾರ್ಯವೂ ಆಯಿತು.

ಅನಾದಿಕಾಲದಿಂದಲೂ ಇರುವ ಸತ್ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ತಿಳಿದವರು ವಾಯುದೇವರು ಮಾತ್ರ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ "ವೈಷ್ಣವ ಸಿದ್ಧಾಂತ, ದ್ವೈತಮತ, ಭೇದ, ತಾರತಮ್ಯ, ವಿಷ್ಣುಸರ್ವೋತ್ತಮತ್ವ, ವಾಯುಜೀವೋತ್ತಮತ್ವ, ಜಗತ್ಸತ್ಯತ್ವ, ಜೀವ ಸೃಷ್ಟಿ ಅನಾದಿ, ಕರ್ಮಸಿದ್ಧಾಂತ, ಮೋಕ್ಷ, ಮೋಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಆನಂದ, ತಮಸ್ಸು,ತಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದುಃಖ, ಕೃಮಿ ಕೀಟ ಪಶು ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೂ ಮೋಕ್ಷ,  " ಇವೆ ಮೊದಲಾದ ಅನಂತಾನಂತ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಭದ್ರಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ಮಹಾ ಕರುಣಾಮಯಿ.

ಅಂತೆಯೇ ನಮಗೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆದಿಗುರುಗಳೂ ಆದ ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರು ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಪೂರ್ಣಪ್ರಜ್ಙರು  ಇತ್ಯಾದಿ ನಾಮಗಳಿಂದ ಪ್ರಸಿದ್ಧಾರಾದ ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರೇ "ಜನುಮ ಜನುಮಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳಾಗಿಯೇ ದೊರೆಯಲಿ" ಎಂದು ಹನುಮ ಭೀಮ ಮಧ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ ಅನಂತಗುಣ, ರೂಪ, ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಅನಂತ ದಯಾ ಕ್ಷಮಾ ಕೃಪಾರೂಪ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸೋಣ.....

"ಆಚಾರ್ಯಾಃ ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯಾಃ ಸಂತು ಜನ್ಮನಿ ಜನ್ಮನಿ........"..

"ಜಯತಿ ನಾರಾಯಣ ಸೂನುಃ"

(Contributed by Dr Manjunath Gururaja - Bannanje Balaga)

ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ನವಮೀ ಯಾತ್ರೆ

ವಿಶ್ವಗುರು ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ಶ್ರೀ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕಂಡಾಗ, ಅವರ ದ್ವಾತ್ರಿಂಶತ್ ಲಕ್ಷಣೋಪೇತವಾದ ದೇಹದ ಮೈಕಟ್ಟು, ಮೇರು ಸದೃಶ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ , ಅಂದರೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ ಗುರುತಿಸಬಹುದಾದ, ಅವರ ಎತ್ತರ,(ಏಳೆಂಟು ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ದೇಹವನ್ನು ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಹೊಂದಿದ್ದರು ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ ನಾರಾಯಣ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು) ಆ ದೇಹದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ ಕಾಂತಿ, ಜ್ಞಾನದ ವರ್ಚಸ್ಸು ಇವುಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ಕಬೆನಾಡಿಗೆ ಕರೆತಂದ ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಾ ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವಾಗ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮಪಂಡಿತರ ವದನದಿಂದ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ ಬಂದ ಉದ್ಗಾರ ನಮ್ಮ ಮೈನವಿರೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರನ್ನೇ ಆದರೂ ಪುಳಕಿತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ :

ಸ್ಚಃಸುಂದರೀಭುಜಲತಾಪರಿರಂಭಣೀ ಧೂಃ

ಪೌರಂದರೀ ಭವತಿ ಯಂ ಭಜತಾಂ ಭುಜಿಷ್ಯಾ|

ಆನಂದತೀರ್ಥಭಗವತ್ ಪದಪದ್ಮರೇಣುಃ

ಸ್ವಾನಂದದೋ ಭವತು ತೇ ಜಯಸಿಂಹ ಭೂಪ || 

"ಅಪ್ಸರೆಯರ ತೋಳ್ಬಳ್ಳಿಯ ಬಿಗಿಯಪ್ಪುಗೆಯ ವೈಭವದ ಇಂದ್ರಪದವಿ ಕೂಡ ಆಚಾರ್ಯರ ಪಾದಧೂಳಿಯನ್ನು ಸೇವಿಸುವವರ ಕಾಲಾಳು. ಆನಂದತೀರ್ಥಭಗವತ್ಪಾದರ ಅಂಥ ಮಹಿಮೆಯ ಪಾದಧೂಳಿ, ಓ ಜಯಸಿಂಹ ದೊರೆಯೆ, ನಿನಗೂ ಹಿರಿದಾದ ಆನಂದವನ್ನೀಯಲಿ"...

ಇಂಥಹ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ  ಎಪ್ಪತ್ತೊಂಭತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರ ಜ್ಞಾನಪ್ರಸಾರದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಿತ್ಯಭಗವಂತನ ಆರಾಧನೆ ನಡೆಯುವಂತೆ ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಿ, ಪೂಜಾಕೈಂಕರ್ಯಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು, ಜ್ಞಾನಪ್ರಸಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವಂತೆ ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ, ಅದರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಎಂಟುಮಂದಿ ಸನ್ಯಾಸಿ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿ, ಒಂದು ದಿನ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ (ಚೀಟಿ ಬರೆದಿಟ್ಟು) ತಾವು ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಬದರಿಗೆ ತೆರಳಿದರು... "ಪಿಂಗಳಾಬ್ದೇ ಮಾಘಶುದ್ಧನವಮ್ಯಾಂ ಬದರೀಂ ಯಯೌ"...

ಹೀಗೆ ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿ ಇಂದಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಏಳುನೂರು ವರ್ಷಗಳು ಸಂದಿರುವ ದಿನವಿದು... ಒಂದು ರೀತಿಯಿಂದ ದುಃಖದ ಸಂಗತಿಯಾದರೂ ಅವರು ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿರುವ ಅಪರಂಪಾರವಾದ ಜ್ಞಾನರಾಶಿಯಿಂದ ಅವರು ನಮ್ಮೊಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಮೂಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ...

ಶ್ರೀವಾದಿರಾಜತೀರ್ಥರು ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಇದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ -

"ಅದೃಶ್ಯೋ  ರೂಪ್ಯಪೀಠೇsಸ್ತಿ ದೃಶ್ಯೋsಸ್ತಿ ಬದರೀತಳೇ"...

ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರು ಉಡುಪಿಯ ಅನಂತೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ಅದೃಶ್ಯರಾಗಿ, ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸದೆ ಇಂದಿಗೂ ಇದ್ದಾರೆ, ಬದರಿಯಲ್ಲಿ ದೃಶ್ಯರಾಗಿ, ಅಂದರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ".... ಆದರೆ ಕಾಣುವ ಕಣ್ಣನ್ನು ಅವರೆ ದಯಪಾಲಿಸಬೇಕಷ್ಟೇ...

(Write up by Shri Harish B.S. - Bannanje Balaga

ವಿಶ್ವಮತ ಕೊಟ್ಟ ವಿಶ್ವಗುರು - “ತ್ರಿವೇಣಿ ತನಯ”

ವಿಶ್ವಮತ ಕೊಟ್ಟ ಏಕೈಕ ವಿಶ್ವಗುರು ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯ,

ಧಾರ್ಮಿಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಮ್ಮತ ಸೂತ್ರ ಕೊಟ್ಟ ಆರ್ಯ,

ಸಕಲ ಚೇತನ ಜಡ ಸರ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ ಭಗವಂತನೆಂದ,

ಸಕಲ ಚರಾಚರ ವಸ್ತು ನಾದ ವೇದಗಳು ಅವನ ನಾಮವೆಂದ,

ದೇವತೆಗಳು ಅನೇಕ ನಿಯಾಮಕ ದೇವ ಒಬ್ಬನೇ ಎಂದ,

ಯಾರನ್ನೇ ಪೂಜಿಸು ಎಲ್ಲರಂತರ್ಯಾಮಿ ನಾರಾಯಣನೆಂದ,

ಭಗವದ್ ಹಿರಿಮೆ ನಮ್ಮ ಸೀಮೆ ಅರಿತು ಬಾಳಿದರೆ ಭೂಮಿ ನಾಕ,

ಅಜ್ಞಾನದ ಬೇಲಿಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಾವು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ನರಕ.

ಮೊದಲೆರಡು ಅವತಾರಗಳಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನಗಳ ಮೇಳ,

ಮೂರನೆಯದಾದರೋ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಸಾರದ್ದೇ ಆಳ,

ವ್ಯಾಸಪೂಜೆಗೆಂದೇ ಅವತರಿಸಿದ ಶ್ರಿಮದಾಚಾರ್ಯ,

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ತರಿದು ತತ್ವವಾದ ಕೊಟ್ಟ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯ.

ಪಾಜಕದಲಿ ಅವತರಿಸಿದ ದಶಪ್ರಮತಿ,

ಕುಮತಗಳ ಖಂಡಿಸಿದ ಪೂರ್ಣಪ್ರಮತಿ,

ಸಹಜ ಸರ್ವಕಾಲಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಎತ್ತಿ ತೋರಿದ,

ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ವ್ಯಾಸಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣವೆಂದ.

ಪಾಜಕದಲ್ಲಿ ಉದಯಿಸಿತು ನಿಜಜ್ಞಾನ ಸೂರ್ಯ,

ಆಮೇಲೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯ,

ಹೆತ್ತವರಿಟ್ಟ ಹೆಸರದು  ವಾಸುದೇವ,

ಹನುಮ ಭೀಮರ ನಂತರ ಬಂದ ಪ್ರಾಣದೇವ.

ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ತೋರಿದ ಅನೇಕ ವಿಸ್ಮಯಗಳ,

ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳಿಗೆ ಏನೋ ವಿಚಿತ್ರ ಕಳವಳ,

ಆಡಾಡುತಲೇ ನಿವಾರಿಸಿದ ಮಾಯಾವಾದದ ಗೊಂದಲ,

ನೈಜ ಸಾಧಕರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ ತೋರಿದ ನಿಜ ಹಂಬಲ.

ಪಂಚಭೇದಗಳ ಪ್ರಪಂಚದಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದಲ್ಲವೆಂದ,

ಒಂದರಂತೆ ಒಂದಿಲ್ಲ ಅದೇ ಸೃಷ್ಟಿಯ ನಿಯಮ ನೋಡೆಂದ,

ತತ್ವವಾದದ ತಾರತಮ್ಯವ ತಿಳಿಸಿ ದಾರಿ ತೋರಿದ ಧೀರ,

ಜಗದ ಮಾತಾಪಿತರ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರ ನಿರವದ್ಯ ಕುಮಾರ.

ಸಮ ಯಾರೋ ಮಧ್ವಮುನಿರಾಯಾ,

ಸಚ್ಛಾಸ್ತ್ರ ತೋರಿದ ಯತಿ ಮಹರಾಯ,

ಸತ್ಯ ಜಗದೊಳಿಹ ನಿತ್ಯಭೇದವ ತೋರಿದೆ,

ಸಮಸ್ತವೂ ಸತ್ಯಸಂಕಲ್ಪನ ಅಧೀನವೆಂದೆ.

ಮಧ್ವರವತಾರದಿಂದ ಪರಕಾಶಿಸಿತು ಬಾನು,

ಸಾಧಕರಿಗೆ ತತ್ವವಾದವಿತ್ತ ಸುರ ಕಾಮಧೇನು,

ಅತಂತ್ರವಾದಗಳ ಕತ್ತಲೆ ಓಡಿಸಿದ ಏಕೈಕ ಧೀರ,

ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣರ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಿಯ ಕುವರ.

ಹನುಮನೆತ್ತರಕೆ ಏರಿ ಹಾರಿದವರುಂಟೇ,

ಜೀವೋತ್ತಮನೆಂದು ಭೀಮ ಬಡಿದ ಗಂಟೆ,

ಮಧ್ವರಾಗಿ ಬಂದು ತತ್ವವಾದ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ಇತಿಹಾಸ,

ಬೆಂಬಿಡದೆ ಅನುಸರಿಸುತಿರುವ ನಂದಿತೀರ್ಥರ ರಾಯಸ.

ಮಧ್ವನವಮಿಯಸಂಭ್ರಮ,

ಅರ್ಪಿತ ನವ ಪದ್ಯ ಸುಮ.


(Contributed by Shri Govind Magal - Bannanje Balaga)

The Philosophy of Acharya Madhwa: Perception and Realisation of Thy’self - Part 3

Living under one roof: A Multidimensional Dependency

Can anyone describe something that does not depend on physics in this universe?

Look at this ecosystem that we live-in, the most interesting part is the “Conjunction” of infinite interactions or events occurring simultaneously at various, points in space, between various infinite communities of living and non-living entities.

This kind of interaction describes the way entities are connected to each other and their effect upon one another. This state of being effectively connected and effected upon, is called ‘Relationship’.

In relationships, mutual trust and interdependence play a major role as interdependence is the key characteristic of the ecosystem. Inter-dependencies between communities exist for a reason; to trigger certain important outcomes.

The degree of inter-dependency in relationship differs between entities where some entities are dependent on others and some are not as dependency is a chain by itself,

·         Humans survive being dependent on earth...

·         Earth nests in the solar system...

·         Solar system finds its address in the Milky Way...

·         Milky Way arises in this universe...

·         The universe houses itself in the very creation...

·         And finally creation identifies itself with the creator!!!

And the creator being the only self-dependent immaterial reality the source of all energy, drives and binds the entire universal eco-system by the application of force to trigger appropriate ‘Transformation & Evolution of Life’ in space & time.

Acharya Madhwa, based on the principle of experience (Anubhava), presented the above concept of spiritual physics formulating therein a multidimensional array interlinking the unique nature & characteristics of realities which exist eternally and are the basis of creation, categorised them into:

Six Dependent Reality (Aswatantra Tattva):

Time (Kaala), Space (Akasha), Sound (Shabda), Atoms (ParamaNu), Soul (Jeeva),

Lakshmi (Prakruti – The Binding Force of Manifestation).

&

One Self-Dependent Reality (Swatantra Tattva):

Bhagavanta [God] (Purushottama - Salvation Force that stands above all that is manifested/ unmanifested)

Acharya Madhwa reiterates the same in Anu-Vyakhyana accordingly

प्रकृति: पुरुष: कालो वेदाश्र्चेति चतुष्टयम् |

नित्यं स्वरुपतो द्रव्यं कर्म च कालश्र्च स्वभावो जीवा एव च |

यदनुग्रहतः सन्ति न सन्ति यदुपेक्षया ||   [Anu-Vyakhyana]

[The primordial nature, the supreme-being: PuruSha, time and Vedas are eternal.

Atoms (basic material cause), time, nature (the inherent characteristic of any existence) and life (Souls) exist, exist always under the control of the Supreme-Being: PuruSha and cannot exist without him.]

Acharya Madhwa Quotes the same through his Geetha Bhashya accordingly

नसतो विद्यते भावो नाभावो विद्यते सत: |

उभयोरपि दृष्टोन्तस्त्वनयोस्तत्वदर्शिभिः ।।Geetha – Ch.2-16।।

।।Acharya Madhwa - Geetha Bhashya ||

नित्य आत्मेत्युक्तम् | किमात्मैव नित्य: आहोस्विदन्यदपि | अन्यदपि |

तत्किमित्याह - नसता इति ||

असत: करणस्य सतो ब्राह्मणश्च अभवो न विद्यते |

"प्रकृति: पुरुषश्चैव नित्यौ कालश्च सत्तमा" - इति वचनात् श्री विष्णुपुराणे |

असत: कारणत्वम् च "सदसद्रूपाया चासौ गुणमययागुणो विभु:" - इति  भगवते ||

[It is noted that soul is imperishable and exists eternally, is that the only one?

Or similarly do other realities exist eternally?

As quoted in Vishnu Purana:

'The primordial nature, the Supreme-being and even time exists eternally'

Bhagavata mentions:

God who is Sath (Physical cause) fabricates this universe by using Asath (Basic Material Cause - Atoms)

Acharya Madhwa confirms the same through his Geetha Bhashya -

अविनाशी तू तद्विद्धि येन सर्वमिदं ततं |

विनाशमव्ययस्यास्य न कश्चित् कर्तुमर्हति ।।Geetha – Ch.2-16।।

|| Acharya Madhwa - Geetha Bhashya ||

किं बहुना | यद्देशतोनन्तम् तन्नित्यमेवा वेदाद्यन्य - दापित्याह - अविनाशिथि ||

नापी शापादिना विनाश इत्याह - विनाश मिति || अव्ययम् च तत ||

[It’s understood that the permanent realities are the ones which pervade everywhere, Vedas (Sound) and others respectively which are imperishable and follow no destruction even from any curse]

So, Acharya Madhwa proclaims from the above explanation that:

Time (Kaala), Space (Akaasha), Sound (Shabda), Atoms (ParamaNu), Souls (Jeeva), Binding Force (Lakshmi – Prakruti) & Salvation Force (Bhagavanta – PuruSha) are eternally existing in their own subsets parallel from time indefinite to time infinity and also all the above categories are permanent in nature, imperishable and are infinite realties (Ananta tattva’s).

Neither did God a self-dependent reality create all dependent realities nor will they be destroyed. None of the above dependent realities can act independently as they are controlled by creator: PuruSha and cannot exist without him.  “अहं सर्वस्य प्रभावों, मत्तः सर्वं प्रवर्तते”

The Philosophy of Acharya Madhwa: Perception and Realisation of Thy’self - Part 2

The Philosophical Hypothesis (Foundation):

Faith is the stepping stone for any foundation and the choice of any noble hypothesis. In any hypothesis, there are no proofs….there are only agreements. The only relevant test to validate any hypothesis is comparison of prediction with experience filled with a fine capacity of discrimination.

It is absolutely essential that one should be neutral and not fall in love with the hypothesis as it does not pretend to be able to prove that there exists God and it equally cannot prove that God is fictional.

It is not easy to convey, unless one has experienced that dramatic feeling of sudden enlightenment that floods the mind when the right idea finally clicks into place through intuition.

Moving ahead, I would say, to pin your hopes upon the future is to consign those hopes to a hypothesis until you find the right one, as you can't prove or disprove any hypothesis, you can only improve upon it.

There are two possible outcomes: if the result confirms the hypothesis, then you've gained a measure of fulfilment. If the result is contrary, then you've made a discovery!

The working hypothesis conceptualised by Acharya Madhwa is in line with Brihadaranyaka Upanishad and is as follows:

“आत्मा वा इदं एकैव अग्र आसीत पुरुष: - विदः”

(Before the material world was manifested, the Supreme Being existed)

There exists an eternal self-dependent immaterial reality termed as ‘Creator’ (God)

(Creator is the creative faculty, the energy source a hypocenter & the driving force behind universe)

      

Creator (PuruSha) eternally exists with his creation (Prakruti) which is also eternal

(Cannot detach the creation from the creator as they are inseparable & exist together)

Creator is the ‘Truth’ himself, full of infinite attributes and void of all defects

(Creator is the everlasting, unchanging – universal constant)

Creator is the blissful embodiment of “Knowledge, Happiness & Light” manifested

(It is the ultimate form to be realised)

God is not a hypothesis derived from logical arguments, but he is faith himself, realised through unbiased penance in the quest for ‘Absolute Truth’ described through insights by many experienced & realised as self-evident as light. He is not something to be sought in the darkness with the light of reason. “He is the only Light”

The Philosophical Postulates (Pillars):

Once the main foundation of working hypothesis is agreed upon and established, it’s time to conceptualise the body and construct the structural pillars of postulates. Testing the hypothesis on the reinforcement of postulates under complex conditions, is always essential, considering that uncertainty in the quest for truth, is a dangerous proposition!

Postulates are often the basic truth of a much larger theory or law, that make sense and is agreed to by everyone to be correct thus useful for creating proofs in the path of Philosophy and are as described below:

There cannot exist two Self-Dependent entities (Swatantra tattva’s) at any given place & time throughout eternity…!!

Only one self-dependent entity exists eternally from indefinite space & time to infinite space & time. Rest all others are just dependent on the first. So, what I mean by the above statement is that for any action either psychological or physical to be executed, it requires a force and such force to perform every action can originate only from an entity that is self-dependent (Swatantra), a dependent entity can neither generate nor regulate the required force to enact any action...which makes sense and is in line with the law of nature. Hence, the cause for every action (psychological or physical) that we experience in this universal existence is sourced from the self-dependent entity that is God (PuruSha – The Source of all Energy) rest others are his eternal dependents....

All entities existing in and out of this universe are ‘Real & Unique’ in nature…..!!

 Variability is the law of life, the fundamental principle to be experienced, and is as follows:

- No two entities existing in this universe are alike

- No two things / particles are ever constructed or manufactured alike

- No two behaviour / Patterns / Sound are alike

- No two situations / conditions / activities are alike.

Everything happens for a reason, nothing happens by chance or by mistake or by itself...!!

The cause & effect behind every single event, mechanism, process in this very existence is mathematically driven, calculated, accurate, well-planned and executed, in sync with a specific pattern perfectly designed and set consciously.

‘To err……is human & to excel is divine!’

The Philosophical Theory (Roof):

To theorize is to develop the required body of knowledge that provides "goals, norms, and standards,” isn’t ‘Truth’ the body of knowledge?

Acharya Madhwa Emphasizes:

'To seek truth means to surrender and to surrender means to seek truth.'

The theory propounded by Acharya Madhwa is the ‘Theory of Disambiguation' (Theory of Dharma)

The psychological intention behind every physical action is the measure of ambiguity.

To disambiguate means to ‘Walk the Talk and Talk the Walk’ i.e. remove ambiguities in action and its perception! (ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆ...ನಡೆದಂತೆ ನುಡಿ).

                                                     

The Theory States:

If the psychological Intention behind every physical action is positive & aligns one towards truth its ‘Dharma’ and the same psychological intention when negative and aligns one away from truth is ‘Adharma’

Acharya Madhwa Cautions:

One could be untruthful to this world but never to himself. So, beware!! It’s not a cake walk to walk the path of truth but it’s a walk on the sharp edge of the sword.

Eventually one needs to be selfless, to be unbiased, to be attached but detached at the same time and be sensitive towards the real values of life (Ethics).

In a truth-walk following falsehood is nothing but getting divorced from this very existence, experience and reality its nonetheless lying to one own-self having finally paid for landing and lost in eternity.

Essence of Spiritual Physics:

Falsehood has an infinite combinations hiding for a chance to malign the truth but truth has only one mode of being and it breaths its heart in the Dharma (Roof).

In the journey of Philosophy it is very important to fulfil the objective of life that is attain contentment and it flows by following dharma (Theory of disambiguation). To follow dharma means to be ethical.

The pillars of postulates need to be structured, engineered, reinforced and strongly deep rooted inside the 'Foundation of Hypothesis'. Once pillars are deep-rooted means postulates are understood in-depth visualised in line with spirit of working hypothesis.

Hypothesis is termed as creator (God) - foundation himself, upon whom the entire philosophical castle of Truth and Reality is trusted and erected.

If the conceptualisation of hypothesis about God goes right, it will lead one to truth secured with safety but if the same conceptualisation about God goes wrong, it leads one to falsehood lost in deep danger.

And it is God who is the energy source behind all actions in this universe enabling every existence (living & non-living) into motion through space & time.

Note: If the conceptualisation of any working hypothesis goes wrong, the entire structure of any philosophical castle collapses and comes down in a terrifying crash. Such is the significance, importance and responsibility one needs to have in deriving the right workable hypothesis (Foundation) underscores Acharya Madhwa.

(To be continued)

(Contributed by Shri Guru Prasad)

"ಮಧ್ವ ಲಾವಣಿ" - ರಚನೆ: ಡಾ||ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರು

ಈ ಸುಂದರವಾದ "ಮಧ್ವ-ಲಾವಣಿ"ಯನ್ನು ಆಚಾರ್ಯರು 30 ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ...

ಒಂದು ವೇಳೆ 32 ಶ್ಲೋಕಗಳಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ "ದ್ವಾತ್ರಿಂಶತ್ಗುಣಲಕ್ಷಣ"ಗಳ ಮೂಲಕ ಪರಿಪೂರ್ಣ ದೇಹಪ್ರಮಾಣ (Perfect Human Body) ಹೊಂದಿದ್ದಂತಹ ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರಿಗೊಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ "ಲಾವಣಿ"ಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಂದು ಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಶ್ಲೋಕ ಸಂಖ್ಯೆಗಳ ಕಡೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ... ಆಚಾರ್ಯರೇ ಹೊಳೆಸಿದ್ದೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ನೋಡಿದರೆ ಶ್ಲೋಕದ ಕ್ರಮಸಂಖ್ಯೆ 21 ಎರಡುಬಾರಿ ಬಂದಿದೆ... ಮತ್ತೆ ಆಚಾರ್ಯರೆ ಬರೆದ ಪ್ರತಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಲ್ಲೂ ಕ್ರಮಸಂಖ್ಯೆ 21 ಪುನರಾವರ್ತಿಯಾಗಿದೆ... ಆಗ ಲಾವಣಿಯ ಒಟ್ಟು ಶ್ಲೋಕಗಳು 31 ಆಯಿತು... ಲಾವಣಿಯ ಪಲ್ಲವಿ-ಅನುಪಲ್ಲವಿ ಶ್ಲೋಕ ಸೇರಿದರೆ ಸರಿಯಾಗಿ 32 ಶ್ಲೋಕಗಳಾಗುತ್ತವೆ...

ನನಗೆ ತಡೆಯಲಾರದ ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ... ಅದನ್ನು ಹೀಗೆ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ....

"ಆಚಾರ್ಯರೆಂದರೆ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರಯ್ಯಾ"....

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

ಕೇಳಿರಿ ಕೇಳಿರಿ ಚಂದದ ಕಥೆಯ

ಉಡುಪಿಯ ಕೃಷ್ಣನ ತಂದನ ಕಥೆಯ ||ಪಲ್ಲವಿ||

ಕೊಡಬೇಡಿ ಕೊಡಬೇಡಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕಾಸು

ಹಾಳುಮಾಡದಿರಿ ಬಾಳಿನೊಂದೊಂದು ತಾಸು ||ಅನುಪಲ್ಲವಿ||

ದೇವರ ಆಣತಿ ತಲೆಯಲಿ ಹೊತ್ತು

ಅಂಜನೆಯುದರದಿ ಹುಟ್ಟಿತು ಕೂಸು |

ಬಾಲದ ಬೆಂಕಿಯ ರಿಂಗಣದಿಂದ

ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟಣ ಸುಟ್ಟಿತು ಕೂಸು ||1||

ರಕ್ಕಸರೆಲ್ಲಾ ಬೆಕ್ಕಸ ಬೆರಗು

ರಾವಣನೆದೆಗೇ ಗುದ್ದಿತು ಕೂಸು |

ಕಪಿಗಳ ಕಿಲಕಿಲ ಕೇಳಿಸದಾಗ

ಗಂಧಮಾದನವನೆತ್ತಿತು ಕೂಸು ||2||

ಹಾರುವನಾ ಮನೆ-ಮಕ್ಕಳನುಳಿಸಲು

ಬಂಡಿ-ಅನ್ನವನು ಉಂಡಿತು ಕೂಸು |

ಅರಗಿನ ಮನೆಯನು ಬೆಂಕಿಯಲಿರಿಸಿ

ಪಾಂಚಾಲಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿಯಿತು ಕೂಸು ||3||

ತನ್ನರಗಿಣಿಗೇ ಹೂವನು ತರಲು

ಮಣಿಮಂತನ ತಲೆ ಮಣಿಸಿತು ಕೂಸು |

ಏಳೂ - ಹನ್ನೊಂದೆದುರೆದುರಾಗಲು

ಕುರುಡನ ಮಕ್ಕಳ ಮುಗಿಸಿತು ಕೂಸು ||4||

ದೇವರ ಆಣತಿ ತಲೆಯಲಿ ಹೊತ್ತು

ಪಾಜಕದಲಿ ಮರು ಹುಟ್ಟಿತು ಕೂಸು |

ಬೆಂದ ಹುರುಳಿಯನು ಅಕ್ಕ ತಿನ್ನಿಸಲು

ಗಕ್ಕನೆ ಮುಕ್ಕಿತ್ತದನೂ ಕೂಸು ||5||

ಹಬ್ಬದ ಮನೆಯಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿ

ಕಾನಂಗಿಯ ಗುಡಿಸೇರಿತು ಕೂಸು |

ಬನ್ನಂಜೆಯವನೂ ಜತೆಗೂಡಿರಲು

ಪನ್ನಂಗಶಯನನಿಗೆರಗಿತು ಕೂಸು ||6||

ಕುಂಜಾರಮ್ಮನ ಮುದ್ದಿನ ಕಂದ

ಆನಂದದ ಹೊಳೆ ಹರಿಸಿತು ಕೂಸು |

ನೇಯಂಪಳ್ಳಿಯ ದೇವಳದಲ್ಲಿ

ಶಿವಪುರಾಣಿಕನ ತಿದ್ದಿತು ಕೂಸು ||7||

ತಂದೆ ಮರೆತೊಂದು ಮರದ ಹೆಸರನ್ನು

ಥಟ್ಟನೇ ನೆನಪಿಸಿತು ದಿಟ್ಟ ಕೂಸು |

ಕಾಣುವ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸಂತಸವೀಯುತ

ಯಜ್ಞೋಪವೀತವ ಧರಿಸಿತು ಕೂಸು ||8||

ಮರೆಯಲಿ ಹೊಂಚುತ ಭುಸುಗುಡುತಿದ್ದ

ಘಟಸರ್ಪದ ತಲೆ ಚಚ್ಚಿತು ಕೂಸು |

ತೋಟದ ಮನೆಯಲಿ ಪಾಠವ ಕೇಳುತ

ಗುರುವಿಗೆ ಪಾಠವ ಕಲಿಸಿತು ಕೂಸು ||9||

ಲೋಕಕೆಲ್ಲ ತತ್ವಾಮೃತ ಹಂಚಲು

ಸಂನ್ಯಾಸಿಯಾಗಲು ಬಯಸಿತು ಕೂಸು |

ಅಚ್ಯುತ ಪ್ರಜ್ಞರ ಪುಣ್ಯದ ಪಾಕ

ದಂಡ-ಕಮಂಡಲು ಹಿಡಿಯಿತು ಕೂಸು ||10||

ಹದಿವರಯದಲೇ ಕಾವಿಯನುಟ್ಟು

ಗಂಗೆಯನುಡುಪಿಗೆ ಬರಿಸಿತು ಕೂಸು |

ವಾದಿಸಿಂಹನಾ ಶುಷ್ಕತರ್ಕಗಳ

ಮಗ್ಗುಲು ಮುರಿಯಿತು ಈ ಕೂಸು ||11||

ಭೌದ್ಧಕುಲಗುರು ಬುದ್ಧಿಸಾಗರನ

ಪೆದ್ದನಾಗಿಸಿತು ಗೆದ್ದು ಕೂಸು |

ಆನಂದತೀರ್ಥರೆಂಬಭಿಧಾನ ಪಡೆದು

ವೇದಾಂತ ರಾಜ್ಯವನಾಳಿತು ಕೂಸು ||12||

ಅನಂತಶಯನನ ಪದಗಳಿಗೆರಗಿ

ಸೂತ್ರ ಪ್ರವಚನ ಗೈಯುತ ಕೂಸು |

ತತ್ವಾಮೃತವನು ಎಲ್ಲರಿಗುಣಿಸುತ

ಶ್ರೀರಂಗನಾಥನಿಗೆರಗಿತು ಕೂಸು ||13||

ಸಹಸ್ರನಾಮಕೆ ನೂರರ್ಥವೆನ್ನುತ

ಕವಿಗಳಿಗಚ್ಚರಿ ಬರಿಸಿತು ಕೂಸು |

ಶ್ರೀಮದ್ಗೀತಾ ಭಾಷ್ಯವ ರಚಿಸಿ

ಬದರೀಶನ ಬಳಿ ಪಠಿಸಿತು ಕೂಸು ||14||

ಬಾದರಾಯಣನ ಕಾಣಲಿಕೆಂದು

ವ್ಯಾಸಾಶ್ರಮಕೇ ತೆರಳಿತು ಕೂಸು |

ನಾರಾಯಣನೇ ಹರಸುತಲಿತ್ತ

ಚಕ್ರಾಂಕಿತ ಶಿಲೆ ಪಡೆಯಿತು ಕೂಸು ||15||

ಬಾದರಾಯಣನ ನಾದಿನಾರಾಯಣನ

ಹರಕೆಯ ಹೊತ್ತು ಮರಳಿತು ಕೂಸು |

ಸಕಲ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಕಡೆದೂ ಕಡೆದೂ

ಸೂತ್ರಕೆ ಭಾಷ್ಯವ ರಚಿಸಿತು ಕೂಸು ||16||

ಕಾಲಿಗೆರಗಿದಾ ಶೋಭನ ಭಟ್ಟರ

ಪಾಲಿಗೆ ಕಲ್ಪದ್ರುಮವೀ ಕೂಸು |

ಅಚ್ಯುತಪ್ರಜ್ಞರ ಒಳಗಣ್ ತೆರೆಸಿ

ಚಕ್ರಶಂಖಗಳನೊತ್ತಿತು ಕೂಸು ||17||

ಹುಟ್ಟೂರಿನಿಂದ ಉಡುಪಿಗೆ ಬಂದ

ಕೃಷ್ಣನ ಕಡಲಿಂದೆತ್ತಿತು ಕೂಸು |

ತನಗೊಲಿದು ಬಂದನ ಆನಂದಕಂದನ

ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸಿತು ಕೂಸು ||18||

ಈಶ್ವರ ದೇವನ ಅಗೆಯಲು ಹಚ್ಚಿ

ಕೆರೆಯಲಿ ನೀರನು ಹರಿಸಿತು ಕೂಸು |

ದೋಣಿಯೆ ಇಲ್ಲದ ಗಂಗೆಯ ದಾಟಿ

ಮುಸಲರ ನಾಡಿಗೆ ನಡೆಯಿತು ಕೂಸು ||19||

ಅಲ್ಲಾ ಎನ್ನುವ ಮುಲ್ಲಾಗಳಿಗೂ

ಎಲ್ಲಾ ಹರಿ - ಹೆಸರೆಂದಿತು ಕೂಸು |

ಮೆಚ್ಚಿದ ನವಾಬ ಜಹಗೀರಿತ್ತರೆ

ಮುಟ್ಟದೆ ಬದರಿಗೆ ತೆರಳಿತು ಕೂಸು ||20||

ಕಾಡಿನ ದರೋಡೆಕೋರರ ತಡೆಯಲು

ಉಪೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ಕಳಿಸಿತು ಕೂಸು |

ಹಸ್ತಿನ ಪುರದಲಿ ಮೈವೆತ್ತು ಬಂದು

ನಮಿಸಿದ ಗಂಗೆಯ ಹರಸಿತು ಕೂಸು ||21||

ಹತ್ತು ಮತ್ತೂ ಐದು ಜಟ್ಟಿ ಶಿಷ್ಯರನು

ಒಟ್ಟಿಗೇ ಜಾಡಿಸಿದ ಗಟ್ಟಿಗ ಕೂಸು |

ಹರಿಯಾಣತಿ ಬಲದಿಂದಲೆ ಭಾರತ-

ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ ರಚಿಸಿತು ಕೂಸು ||21||

ಸಪಾದಲಕ್ಷಗ್ರಂಥವನೊಂದೇ

ವಾಕ್ಯದಿ ಖಂಡಿಸಿ ನಕ್ಕಿತು ಕೂಸು |

ಮದವೂರಿನ ಮದನೇಶ್ವರದಲಿ

ದೊರೆ ಜಯಸಿಂಹನ ಹರಸಿತು ಕೂಸು ||22||

ಕಾಲಡಿ ಕೆಂಪು ಉಗುರೂ ಕೆಂಪು

ತಂಪೋ ತಂಪು ಏಳಡಿ ಕೂಸು |

ಹದ್ದಿನ ಹರಡು ಮೊಣಗಾಲುರುಟು

ಆನೆಯ ಸೊಂಡಿಲೆ ತೊಡೆ ಗಡ ಕೂಸು ||23||

ಕಾವೀ ಸುತ್ತಿದ ಸೊಂಟವೆ ಸೊಗಸು

ಮೂರೂ ಲೋಕಕೆ ಒಡೆಯನು ಕೂಸು |

ಹೆಗಲಲುಣ್ಣೆಯ ಶಾಲು ಆಜಾನು ತೋಳು

ಚಂದಿರನ ನಾಚಿಸುವ ಚೆಲುಮೊಗದ ಕೂಸು ||24||

ಮೂರು ವಿಕ್ರಮದ ಪೆಜತ್ತಾಯರಿಗೆ

ಪರಮ‌ಾನುಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ ಕೂಸು |

ಏಳೆಂಟು ದಿನದ ಹದವಾದ ವಾದದಲಿ

ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರನು ಗೆದ್ದ ಕೂಸು ||25||

ಪಂಡಿತರಿಗು ಪಂಡಿತ ಲಿಕುಚ ಪಂಡಿತರಿಂದ

ತತ್ವ ಪ್ರದೀಪವ ಬರೆಸಿತು ಕೂಸು |

ಅವರ ಕೋರಿಕೆಯಂತೆ ತಾನನುವ್ಯಾಖ್ಯಾನ

ನಮಗೆ ಕರುಣಿಸಿತು ಕರುಣಾಳು ಕೂಸು ||26||

ನಾಕು ಶಿಷ್ಯರ ಕೈಲಿ ನಾಕು ಅಧ್ಯಾಯಗಳ

ಒಟ್ಟಿಗೇ ಒರೆದು ಬರೆಯಿಸಿದ ಕೂಸು |

ತನ್ನ ಸೋದರಗೆ ತಪಸಿನಾಗರಗೆ

ಸಂನ್ಯಾಸ ದೀಕ್ಷೆಯನ್ನಿತ್ತ ಕೂಸು ||27||

ಎಲ್ಲರ ಮೀರಿಸಿ ಎತ್ತರಕೇರಿಸಿ

ತಾರದ ಗುಟ್ಟನ್ನರುಹಿತು ಕೂಸು |

ಒಟ್ಟು ಒಂಭತ್ತು ಯತಿಗಳಿಗೆ ಕೂಡಿ

ವೇದಾಂತ ರಾಜ್ಯವನಿತ್ತಿತು ಕೂಸು ||28||

ಹಸುರು ಕಾಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಜಪಿಸುತ್ತ

ಮೊಳಕೆ ಬರಿಸಿತು ಮಂತ್ರ ತಜ್ಞ ಕೂಸು |

ಗ್ರಹಣದಾ ಕತ್ತಲಲಿ ಕಾಲುಗುರ ಬೆಳಕಿಂದ

ಪಾಠ ಮಾಡಿದ ತೇಜಃಪುಂಜ ಕೂಸು ||29||

ಭಾರಿ ಬಂಡೆಯನು ಒಂದೇ ಕೈಲೆತ್ತಿ

ತುಂಗಭದ್ರೆಯ ತಡಿಯಲಿಟ್ಟ ಕೂಸು |

ಮರೆಯಲಿದ್ದು ನಮ ಹರಸುತಿರುವಂಥ

ಗೋವಿಂದವಿಟ್ಠಲನ ಮೋಕೆಯಾ ಕೂಸು ||30||

****