ವಹ್ನಿಂ ವಿವಿಕ್ಷನ್ತಮಮುಂ ನಿವಾರ್ಯ್ಯ ಯಯೌ ಸವಿಪ್ರಃ
ಸಹಫಲ್ಗುನೋ ಹರಿಃ ।
ಆಶಾಮುದೀಚೀಂ ಬೃಹತಾ ರಥೇನ ಕ್ಷಣೇನ ತೀರ್ತ್ತ್ವೈವ ಚ ಸಪ್ತವಾರಿಧೀನ್ ॥೨೧.೨೯॥
ಆನಂತರ ಅಗ್ನಿಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಲು ಉದ್ಯುಕ್ತನಾಗಿದ್ದ ಅರ್ಜುನ,
ಹಾಗೆ ಮಾಡದಂತೆ ಅವನ ತಡೆದ ಸಕಲನಿಯಾಮಕ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ.
ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಅರ್ಜುನನೊಂದಿಗೆ ಕೃಷ್ಣ ಬೃಹತ್ ರಥವನ್ನೇರಿದ,
ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿನಲಿ ಕ್ಷಣದಿ ಏಳು ಸಮುದ್ರಗಳ ದಾಟಿ ತೆರಳಿದ.
ದದುಶ್ಚ ಮಾರ್ಗ್ಗಂ ಗಿರಯೋsಬ್ಧಯಸ್ತಥಾ ವಿದಾರ್ಯ್ಯ ಚಕ್ರೇಣ ತಮೋsನ್ಧಮೀಶಃ ।
ಘನೋದಕಂ ಚಾಪ್ಯತಿತೀರ್ಯ್ಯ ತತ್ರ ದದರ್ಶ ಧಾಮ ಸ್ವಮನನ್ತವೀರ್ಯ್ಯಃ ॥೨೧.೩೦॥
ಅವರಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟವು ಪರ್ವತ ಸಮುದ್ರಗಳು,
ಕೃಷ್ಣಚಕ್ರ ಭೇದಿಸಿತು ದಟ್ಟವಾದ (ಅಂಧತಮಸ್ಸು) ಆ ಕತ್ತಲು.
ಕೃಷ್ಣ ದಾಟಿಸಿದ ಘನೋದಕವನ್ನು ಕೂಡಾ,
ತನ್ನ ಅಪ್ರಾಕೃತವಾದ ಧಾಮವನ್ನು ಕಂಡ.
ಸಂಸ್ಥಾಪ್ಯ ದೂರೇ ಸರಥಂ ಸವಿಪ್ರಂ ಪಾರ್ತ್ಥಂ ಸ್ವರೂಪೇ ದ್ವಿಚತುಷ್ಕಬಾಹೌ ।
ಸಮಸ್ತರತ್ನೋಜ್ಜ್ವಲದಿವ್ಯಭೂಷಣೇ ವಿವೇಶ ನಿತ್ಯೋರುಗುಣಾರ್ಣ್ಣವೇ ಪ್ರಭುಃ ॥೨೧.೩೧॥
ಕೃಷ್ಣ ದೂರದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನರಿದ್ದ ರಥವ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ,
ಅಷ್ಟಬಾಹುಗಳ ರತ್ನಖಚಿತ ಭೂಷಣಗಳ ಮೂಲ ರೂಪ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ.
ಸಹಸ್ರಮೂರ್ದ್ಧನ್ಯುರುಶೇಷಭೋಗ ಆಸೀನರೂಪೇsಮಿತಸೂರ್ಯ್ಯದೀಧಿತೌ ।
ರಮಾಸಹಾಯೇ ತಟಿದುಜ್ಜ್ವಲಾಮ್ಬರೇ ಮುಕ್ತೈರ್ವಿರಿಞ್ಚಾದಿಭಿರರ್ಚ್ಚಿತೇ ಸದಾ ॥೨೧.೩೨॥
ಸ್ಥಿತ್ವೈಕರೂಪೇಣ ಮುಹೂರ್ತ್ತಮೀಶ್ವರೋ ವಿನಿರ್ಯ್ಯಯೌ ವಿಪ್ರಸುತಾನ್ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ।
ಸುನನ್ದನನ್ದಾದಯ ಏವ ಪಾರ್ಷದಾಸ್ತೇ ವೈಷ್ಣವಾ ಭೂಮಿತಳೇ ಪ್ರಜಾತಾಃ ॥೨೧.೩೩॥
ಅನಂತ ತಲೆಗಳ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಮುಕ್ತಶೇಷನ ಮೈಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ,
ಲಕ್ಷ್ಮಿಯೊಂದಿಗೆ ಮಿತಿಯಿರದ ಸೂರ್ಯರ ಕಾಂತಿಯಿಂದ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ.
ಮಿಂಚಿನಂತಹಾ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ,
ಮುಕ್ತಬ್ರಹ್ಮಾದಿಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ,
ಸರ್ವೇಶ್ವರ ಕೃಷ್ಣ ಆ ಮೂಲರೂಪದಲ್ಲಿ ಐಕ್ಯ ಹೊಂದಿದ,
ಅತಿ ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲದಲ್ಲೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಪುತ್ರರೊಂದಿಗೆ ಹೊರಬಂದ.
ಸುನಂದ, ನಂದ,
ಕುಮುದ, ಕುಮುದಾಕ್ಷ
ಎಂಬುವರು ವಿಷ್ಣುಲೋಕ ಪಾಲಕರು,
ಅವರುಗಳೇ ವಿಪ್ರಗೃಹದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿ ನಂತರ ಮಾಯವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವರು.