ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 17: 11 - 15

ಅಥಾsಹ ಚೇದಿಭೂಪತಿಃ ಸದನ್ತವಕ್ರಕೋ ವಚಃ ।

ಪುರಾ ಹರೇರ್ಹಿ ಪಾರ್ಷದಃ ಪ್ರಸನ್ನಬುದ್ಧಿರೇಕದಾ ॥೧೭.೧೧॥

ಆ ನಂತರ ದಂತವಕ್ರನೊಂದಿಗಿದ್ದ ಚೇದಿರಾಜನಾದ  ಶಿಶುಪಾಲ ಮಾತಾಡುತ್ತಾನೆ,

ಪರಮಾತ್ಮನ ದ್ವಾರಪಾಲಕರಾಗಿದ್ದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದ ಭಕ್ತಿಯುಕ್ತ ಹಿತ ನುಡಿಯುತ್ತಾನೆ.

ಶೃಣುಷ್ವ ರಾಜಸತ್ತಮ ಪ್ರಭುಂ ಶಿವಸ್ವಯುಮ್ಭುವೋಃ ।

ಹರಿಂ ವದನ್ತಿ ಕೇಚಿದಪ್ಯದೋ ಭವೇನ್ನ ವೈ ಮೃಷಾ ॥೧೭.೧೨॥

ಕೇಳು ರಾಜರಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯನಾದ ಓ ಜರಾಸಂಧ,

ಇದೆ ಬ್ರಹ್ಮರುದ್ರರಿಗೆ ನಾರಾಯಣ ರಾಜನೆಂಬ ವಾದ.

ಅದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಮನ ಮಿಡಿವ ನಾದ.

ತಥಾssವಯೋಶ್ಚ ದರ್ಶನೇ ಭವೇತ್ ಕದಾಚಿದೂರ್ಜ್ಜಿತಾ ।

ಅಮುಷ್ಯ ಭಕ್ತಿರನ್ಯಥಾ ಪುನಶ್ಚ ಜಾಯತೇ ಕ್ರುಧಾ ॥೧೭.೧೩॥

ನನಗೂ ದಂತವಕ್ರನಿಗೂ ಕೃಷ್ಣನಮೇಲೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಉಕ್ಕುವ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಭಕ್ತಿ,

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತೂರಿಬರುವ ಉತ್ಕಟ ಕೋಪ ದ್ವೇಷ ಕ್ರೂರತ್ವ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. 

ನ ಕಾರಣಂ ಚ ವಿದ್ಮಹೇ ನ ಸಂಶಯಃ ಪರೋ ಹರಿಃ ।

ವ್ರಜಾಮ ತಂ ಸುಖಾರ್ತ್ಥಿನೋ ವಯಂ ವಿಹಾಯ ಶತ್ರುತಾಮ್ ॥೧೭.೧೪॥

ಹೀಗೇಕೆ ಎಂಬ ಕಾರಣವದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ,

ಹರಿ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಎಂಬುವಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.

ನಮಗೆ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಶತ್ರುತ್ವವದು ಬೇಡ,

ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಹಿಡಿಯೋಣ ಶರಣಾಗತಿ ಜಾಡ.

ಇದಂ ಹಿ ನಃ ಶುಭಪ್ರದಂ ನಚಾನ್ಯಥಾ ಶುಭಂ ಕ್ವಚಿತ್ ।

ಇತೀರಿತೋ ಜರಾಸುತೋ ದದರ್ಶ ತೌ ದಹನ್ನಿವ ॥೧೭.೧೫॥

ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು,

ಇಲ್ಲದಿರೆ ಒಳಿತಾಗುವುದಿಲ್ಲ ನಮಗೆಂದೂ.

ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಜರಾಸಂಧ ಮೇಲಿನ ಮಾತ,

ಅವನತ್ತ ಬಿಟ್ಟನಾಗ ಸುಟ್ಟುಬಿಡುವ ನೋಟ.
[Contributed by Shri Govind Magal]