ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 13: 43 - 47

ಗೋಪೈರ್ಬಲಾದಿಭಿರುದೀರ್ಣ್ಣತರಪ್ರಮೋದೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸಮೇತ್ಯ ಭಗವಾನರವಿನ್ದನೇತ್ರಃ ।

ತಾಂ ರಾತ್ರಿಮತ್ರ ನಿವಸನ್ ಯಮುನಾತಟೇ ಸ ದಾವಾಗ್ನಿಮುದ್ಧತಬಲಂ ಚ ಪಪೌ ವ್ರಜಾರ್ತ್ಥೇ ॥೧೩.೪೩॥

ಹೀಗೆ ಕಾಳಿಯನಾಗನ ಯಮುನೆಯಿಂದ ಓಡಿಸಿದ ಕಮಲಾಕ್ಷನಾದ ಶ್ರೀಶ,

ಬಲರಾಮ ಮುಂತಾದ ಗೋಪಾಲರೊಡನೆ ಮಾಡಿದ ಯಮುನಾತೀರದ ವಾಸ.

ಯಮುನಾತೀರದ ಕಾಳ್ಗಿಚ್ಚು ಕುಡಿದದ್ದು ತನ್ನ ಗ್ರಾಮ ನಾಶವಾಗದಿರಲೆಂಬುದ್ದೇಶ.

ಇತ್ಥಂ ಸುರಾಸುರಗಣೈರವಿಚಿನ್ತ್ಯದಿವ್ಯಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಗೋಕುಲಗತೇsಗಣಿತೋರುಶಕ್ತೌ ।

ಕುರ್ವತ್ಯಜೇ ವ್ರಜಭುವಾಮಭವದ್ ವಿನಾಶ ಉಗ್ರಾಭಿಧಾದಸುರತಸ್ತರುರೂಪತೋsಲಮ್ ॥೧೩.೪೪॥

ತದ್ಗನ್ಧತೋ ನೃಪಶುಮುಖ್ಯಸಮಸ್ತಭೂತಾನ್ಯಾಪುರ್ಮ್ಮೃತಿಂ ಬಹಳರೋಗನಿಪೀಡಿತಾನಿ ।

ಧಾತುರ್ವರಾಜ್ಜಗದಭಾವಕೃತೈಕಬುದ್ಧಿರ್ವದ್ಧ್ಯೋ ನ ಕೇನಚಿದಸೌ ತರುರೂಪದೈತ್ಯಃ ॥೧೩.೪೫॥

ಈ ತೆರನಾಗಿ ದೇವತೆಗಳು ಮನುಷ್ಯರು ಯೋಚಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ,

ಅಲೌಕಿಕ ಕೆಲಸಗಳ ಮಾಡುವ ಕೃಷ್ಣ ಮಿತಿಯಿರದ ಕಸುವಿಂದ ಬದ್ಧ.

ಮರದದೇಹ ಹೊತ್ತ ಉಗ್ರನಿಂದಾಯಿತು ವ್ರಜಜನಕೆ ವಿನಾಶ - ಬಾಧ.

ಆ ಅಸುರ ಮರ ಬೀರುವಂಥ ದುರ್ಗಂಧದಿಂದ,

ಮನುಷ್ಯ ಪಶುಗಳು ಪೀಡಿತವಾದವು ರೋಗದಿಂದ.

ಇವನಿಂದಾಗೇ ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಸಂಭವಿಸಿತು ಮರಣ,

ಬ್ರಹ್ಮವರದಿಂದ ಅವಧ್ಯನಾಗಿದ್ದವ-ಅದು ಕಾರಣ.

ಜಗತ್ತಿನ ನಾಶವೇ ಅವನ ಏಕೈಕ ಉದ್ದೇಶ,

ಆ ಉಗ್ರದೈತ್ಯ ಮರದರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದುದು ವಿಶೇಷ.

ಸಙ್ಕರ್ಷಣೇsಪಿ ತದುದಾರವಿಷಾನುವಿಷ್ಟೇ ಕೃಷ್ಣೋ ನಿಜಸ್ಪರ್ಶತಸ್ತಮಪೇತರೋಗಮ್ ।

ಕೃತ್ವಾ ಬಭಞ್ಜ ವಿಷವೃಕ್ಷಮಮುಂ ಬಲೇನ ತಸ್ಯಾನುಗೈಃ ಸಹ ತದಾಕೃತಿಭಿಃ ಸಮಸ್ತೈಃ ॥೧೩.೪೬॥

ದೈತ್ಯಾಂಶ್ಚ ಗೋವಪುಷ ಆತ್ತವರಾನ್ ವಿರಿಞ್ಚಾನ್ಮೃ ತ್ಯೂಜ್ಝಿತಾನಪಿ ನಿಪಾತ್ಯ ದದಾಹ ವೃಕ್ಷಾನ್ ।

ವಿಕ್ರೀಡ್ಯ ರಾಮಸಹಿತೋ ಯಮುನಾಜಲೇ ಸ ನೀರೋಗಮಾಶು ಕೃತವಾನ್ ವ್ರಜಮಬ್ಜನಾಭಃ ॥೧೩.೪೭॥

ಅವನ ತೀಕ್ಷ್ಣ ವಿಷದಿಂದ ಸಂಕರ್ಷಣಗೂ ಆಯಿತು ಸಂಕಟ ವಿಕಾರ,

ತನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶಮಾತ್ರದಿಂದ ಕೃಷ್ಣಮಾಡಿದ ಬಲರಾಮನ ರೋಗಪರಿಹಾರ.

ಆ ವಿಷವೃಕ್ಷ ಕಿತ್ತುತ್ತಾ ಆ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದ ಉಗ್ರಾಸುರನ ಕೊಂದ,

ಅದೇ ಆಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವನ ತಮ್ಮಂದಿರನ್ನೂ ನಾಶ ಮಾಡಿದ.

ಬ್ರಹ್ಮವರದಿಂದ ಅವಧ್ಯರಾದ ಗೋರೂಪದ ದೈತ್ಯರ ತೋಪಿನೊಂದಿಗೆ ಸುಟ್ಟ,

ನಂತರ ಕೃಷ್ಣ ಬಲರಾಮನೊಂದಿಗೆ ಯಮುನೆಯಲ್ಲಿ ಆಡಿದನಂತೆ ನೀರಾಟ.

ಹೀಗೆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಬಂದತೊಡಕುಗಳ ಪರಿಹರಿಸಿ ವ್ರಜವ ಮಾಡಿದ ರೋಗಮುಕ್ತ. 
[Contributed by Shri Govind Magal]