ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 13: 127 - 132

ನಿಃಶೇಷತೋ ವಿನಿಹತೇ ಸ್ವಬಲೇ ಸ ಕಂಸಶ್ಚರ್ಮ್ಮಾಸಿಪಾಣಿರಭಿಯಾತುಮಿಯೇಷ ಕೃಷ್ಣಮ್ ।

ತಾವತ್ ತಮೇವ ಭಗವನ್ತಮಭಿಪ್ರಯಾತಮುತ್ತುಙ್ಗಮಞ್ಚಶಿರಸಿ ಪ್ರದದರ್ಶ ವೀರಮ್ ॥೧೩.೧೨೭॥

ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯ ನಿಶ್ಯೇಷವಾಗಿ ನಾಶವಾದಾಗ,

ಕತ್ತಿ ಗುರಾಣಿ ಹಿಡಿದು ಕೃಷ್ಣಗೆ ಎದುರಾದ ಕಂಸನಾಗ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಕಂಸನ ಆವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕೃಷ್ಣಮಹಾಭಾಗ.

ತಂ ಶ್ಯೇನವೇಗಮಭಿತಃ ಪ್ರತಿಸಞ್ಚರನ್ತಂ ನಿಶ್ಚಿದ್ರಮಾಶು ಜಗೃಹೇ ಭಗವಾನ್ ಪ್ರಸँಹ್ಯ ।

ಕೇಶೇಷು ಚೈನಮಭಿಮೃಶ್ಯ ಕರೇಣ ವಾಮೇನೋದ್ಧೃತ್ಯ ದಕ್ಷಿಣಕರೇಣ ಜಘಾನ ಕೇsಸ್ಯ ॥೧೩.೧೨೮॥

ಕಂಸ ಗಿಡುಗವೇಗದಿಂದ ಕೃಷ್ಣನೆದುರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ  ಹಾರಿಬಂದ,

ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಕಂಸನ ಆ ವೇಗವನ್ನು  ನಾಶಮಾಡಿದ.

ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ಎಡಗೈಯಿಂದ ಹಿಡಿದ,

ಕೂದಲು ಸೆಳೆದು ಬಲಗೈಯಿಂದ ಹೊಡೆದ.

ಸಞ್ಚಾಲಿತೇನ ಮಕುಟೇನ ವಿಕುಣ್ಡಲೇನ ಕರ್ಣ್ಣದ್ವಯೇನ ವಿಗತಾಭರಣೋರಸಾ ಚ ।

ಸ್ರಸ್ತಾಮ್ಭರೇಣ ಜಘನೇನ ಸುಶೋಚ್ಯರೂಪಃ ಕಂಸೋ ಬಭೂವ ನರಸಿಂಹಕರಾಗ್ರಸಂಸ್ಥಃ ॥೧೩.೧೨೯॥

ಪುರುಷೋತ್ತಮ ಕೃಷ್ಣನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾದ ಕಂಸನ ಸ್ಥಿತಿ,

ಕಿರೀಟ,ಕುಂಡಲ,ಎದೆಯಾಭರಣ ಎಲ್ಲವೂ ಕಳಚಿದ ಹೇಯಗತಿ.

ಉಟ್ಟ ಸೊಂಟದ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಬಿಚ್ಚಿದ ಶೋಚನೀಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.

ಉತ್ಕೃಷ್ಯ ತಂ ಸುರಪತಿಃ ಪರಮೋಚ್ಚಮಞ್ಚಾದನ್ಯೈರಜೇಯಮತಿವೀರ್ಯ್ಯಬಲೋಪಪನ್ನಮ್।

ಅಬ್ಜೋದ್ಭವೇಶವರಗುಪ್ತಮನನ್ತಶಕ್ತಿರ್ಭೂಮೌ ನಿಪಾತ್ಯ ಸ ದದೌ ಪದಯೋಃ ಪ್ರಹಾರಮ್ ॥೧೩.೧೩೦॥

ಕಂಸನ ನಿಗ್ರಹಿಸಿದ-ದೇವತೆಗಳ ಒಡೆಯ ಅನಂತ ಶಕ್ತಿಯ ಕೃಷ್ಣಪರಮಾತ್ಮ,,

ಹಣ್ಣಾದ-ಅನ್ಯರಿಗೆ ಅಜೇಯ ಅತಿಬಲದ ಬ್ರಹ್ಮ ರುದ್ರ ವರರಕ್ಷಿತ ದುರಾತ್ಮ.

ಆಸನದಿಂದ ಕಂಸನ ಸೆಳೆದ,

ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವಿ ಕಾಲಿಂದ ಒದ್ದ.

‌ದೇಹೇ ತು ಯೋsಭವದಮುಷ್ಯ ರಮೇಶಬನ್ಧುರ್ವಾಯುಃ ಸ ಕೃಷ್ಣತನುಮಾಶ್ರಯದನ್ಯಪಾಪಮ್ ।

ದೈತ್ಯಂ ಚಕರ್ಷ ಹರಿರತ್ರ ಶರೀರಸಂಸ್ಥಂ ಪಶ್ಯತ್ಸು ಕಞ್ಜಜಮುಖೇಷು ಸುರೇಷ್ವನನ್ತಃ ॥೧೩.೧೩೧॥

ಕಂಸನೊಳಗಿದ್ದ ಭಗವತ್ಬಂಧುವಾದ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣ,

ಸೇರಿಕೊಂಡ ತನ್ನ ಆಶ್ರಯತಾಣನಾದ ನಾರಾಯಣ.

ಕಂಸನಲ್ಲಿದ್ದ ದೈತ್ಯನ ಸೆಳೆದ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ.

ದ್ವೇಷಾತ್ ಸ ಸರ್ವಜಗದೇಕಗುರೋಃ ಸ್ವಕೀಯೈಃ ಪೂರ್ವಪ್ರಮಾಪಿತಜನೈಃ ಸಹಿತಃ ಸಮಸ್ತೈಃ ।

ಧಾತ್ರ್ಯಾದಿಭಿಃ ಪ್ರತಿ ಯಯೌ ಕುಮತಿಸ್ತಮೋsನ್ಧಮನ್ಯೇsಪಿ ಚೈವಮುಪಯಾನ್ತಿ ಹರಾವಭಕ್ತಾಃ ॥೧೩.೧೩೨॥   

ಕೆಟ್ಟಬುದ್ಧಿಯುಳ್ಳ ದುರುಳನಾದ ಆ ಕಂಸ,

ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಜಗದಗುರು ಭಗವಂತನ ದ್ವೇಷ,

ಮೊದಲೇ ಭಗವಂತನಿಂದ ಹತರಾಗಿ ಸೇರಿಕೊಂಡ ಆಭಗವದ್ವೇಷಿಗಳ ತಾಣ,

ಸ್ವಕೀಯರೊಡಗೂಡಿ ಕಂಸ ಕೈಗೊಂಡ ಕೊನೆಯಿರದ ಕತ್ತಲಕೂಪದ ಪಯಣ. 

[Contributed by Shri Govind Magal]