ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 1: 118 - 120

‘ಮಾನುಷೇಷ್ವಧಮಾಃ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ದ್ವೇಷಯುಕ್ತಾಃ ಸದಾ ಹರೌ ।

‘ದುಃಖನಿಷ್ಠಾಸ್ತತಸ್ತೇsಪಿ ನಿತ್ಯಮೇವ ನ ಸಂಶಯಃ ॥೧.೧೧೮॥

ಮನುಷ್ಯಾಧಮ ಎಂದೂ ಭಗವದ್ವೇಷದಲ್ಲಿ ಮುಂದು,

ಆ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಪರಮದುಃಖಿಯವ ಎಂದೆಂದೂ,

ಇದರಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ,

ತಾರತಮ್ಯೋಕ್ತ ಸ್ವಭಾವದಂತೇ ಫಲವೆಲ್ಲಾ!

‘ಮಧ್ಯಮಾ ಮಿಶ್ರಭೂತತ್ವಾನ್ನಿತ್ಯಂ ಮಿಶ್ರಫಲಾಃ ಸ್ಮೃತಾಃ ।

‘ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಭಕ್ತಿಯುತಾ ನಿತ್ಯಮುತ್ತಮಾಸ್ತೇನ ಮೋಕ್ಷಿಣಃ ॥೧.೧೧೯॥

ಮಧ್ಯಮ ಮಾನವರಿಗೆ ಎಂದೂ ತಪ್ಪದ  ದ್ವಂದ್ವ,

ಒಮ್ಮೆ ಭಕ್ತಿಯಾದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ದ್ವೇಷದ ಭಾವ,

ಅದಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಸುಖದುಃಖದ ಮಿಶ್ರಣ,

ಉತ್ತಮ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಸಹಜವಾಗೇ ಮುಕುತಿಯ ತೋರಣ.

‘ಬ್ರಹ್ಮಣಃ ಪರಮಾ ಭಕ್ತಿಃ ಸರ್ವೇಭ್ಯಃ ಪರಮಸ್ತತಃ’ ।

ಇತ್ಯಾದೀನಿ ಚ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಪುರಾಣೇಷು ಪೃಥಕ್ ಪೃಥಕ್ ॥೧.೧೨೦॥

ಬ್ರಹ್ಮದೇವನಿಗೆ ಭಗವದ್ ಭಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚು,

ಉತ್ಕೃಷ್ಟನವ ತಂದೆಗೆ ಅಚ್ಚು ಮೆಚ್ಚು,

ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲುಂಟು ಇದರ ಉಲ್ಲೇಖ,

ಗುಣೋಪಾಸನೆಯ ಭಕ್ತರಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯ ಚತುರ್ಮುಖ.
[Contributed by Shri Govind Magal]