ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 1: 56 -60

ಉಕ್ತಂ ಪಾದ್ಮಪುರಾಣೇ ಚ ಶೈವ ಏವ ಶಿವೇನ ತು ।

ಯದುಕ್ತಂ ಹರಿಣಾ ಪೂರ್ವಮುಮಾಯೈ ಪ್ರಾಹ ತದ್ಧರಃ ॥೧.೫೬॥

  ‘ತ್ವಾಮಾರಾಧ್ಯ ತಥಾ ಶಮ್ಭೋ ಗ್ರಹೀಷ್ಯಾಮಿ ವರಂ ಸದಾ ।

‘ದ್ವಾಪರಾದೌ ಯುಗೇ ಭೂತ್ವಾ ಕಲಯಾ ಮಾನುಷಾದಿಷು ॥೧.೫೭॥

‘ಸ್ವಾಗಮೈಃ ಕಲ್ಪಿತೈಸ್ತ್ವಂ ಚ ಜನಾನ್ ಮದ್ವಿಮುಖಾನ್ ಕುರು ।

‘ಮಾಂ ಚ ಗೋಪಾಯ ಯೇನ ಸ್ಯಾತ್ ಸೃಷ್ಟಿರೇಷೋತ್ತರಾಧರಾ’ ॥೧.೫೮॥

ಸದಾಶಿವನನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವುದು ಪದ್ಮ ಪುರಾಣ,

ಶಿವ ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ ಸತಿಗೆ-ಸರ್ವೋತ್ತಮ ನಾರಾಯಣ,

ನಾರಾಯಣ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ರುದ್ರನಿಗೆ ಹೀಗೆ,

ತೋರುವೆ ದ್ವಾಪರದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನಿಂದ ವರ ಪಡೆದ ಹಾಗೆ,

ಅಯೋಗ್ಯರಿಗೆ ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಿ ವಿಮುಖರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡು,

ತಮೋಯೋಗ್ಯರು ಹಿಡಿಯಲಿ ತಮಸ್ಸಿನ ಜಾಡು,

ಇದು ಉಮಾ ಮಹೇಶ್ವರರ ಪ್ರಿಯ ಸಂವಾದ,

ಪದ್ಮ ಪುರಾಣ ತೆರೆದಿಟ್ಟ -ವಿಷ್ಣು ಪಾರಮ್ಯ ವಾದ.

ನಚ ವೈಷ್ಣವಶಾಸ್ತ್ರೇಷು ವೇದೇಷ್ವಪಿ ಹರೇಃ ಪರಃ ।

ಕ್ವಚಿದುಕ್ತೋsನ್ಯಶಾಸ್ತ್ರೇಷು ಪರಮೋ ವಿಷ್ಣುರೀರಿತಃ ॥೧.೫೯॥

ವೈಷ್ಣವ ಪುರಾಣ ಪಂಚರಾತ್ರ,

ಇರಲಿ ಚಾರ್ವಾಕ,ಬ್ರಹ್ಮ ,ಶಿವಶಾಸ್ತ್ರ,

ಶಕ್ತಿ ಉಪಾಸನೆಯ ಶಾಕ್ತ ಶಾಸ್ತ್ರ,

ನಾರಾಯಣನೇ ಸರ್ವೋತ್ತಮ ಸರ್ವತ್ರ .

ನಿರ್ದೋಷತ್ವಾಚ್ಚ ವೇದಾನಾಂ ವೇದೋಕ್ತಂ ಗ್ರಾಹ್ಯಮೇವ ಹಿ ।

ವೇದೇಷು ಚ ಪರೋ ವಿಷ್ಣುಃ ಸರ್ವಸ್ಮಾದುಚ್ಯತೇ ಸದಾ ॥೧.೬೦॥

ವೇದಗಳಲ್ಲಿದೆ ನಿರ್ದುಷ್ಟವಾದ ಪ್ರಮೇಯ,

ದೋಷವಿರುವುದಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಅದು ಅಪೌರುಷೇಯ,

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ನಿರ್ಧರಿತ-ಸರ್ವೋತ್ತಮ ಅಪ್ರಮೇಯ.

[Contributed by Shri Govind Magal]