ವಿಪ್ರಾಶ್ಚ
ಕೇಚಿದತಿಯುಕ್ತಮಿಮೌ ಹಿ ವೀರೌ ದೇವೋಪಮಾವಿತಿ ವಚೋ ಜಗದುಸ್ತತಸ್ತೌ ।
ದೃಷ್ಟ್ವೈವ
ಕೃಷ್ಣಮುಖಪಙ್ಕಜಮಾಶು ಚಾಪಸಾನ್ನಿದ್ಧ್ಯಮಾಯಯತುರುತ್ತಮವೀರ್ಯ್ಯಸಾರೌ ॥೧೯.೧೩೦॥
ಭೀಮಾರ್ಜುನರು ಎದ್ದುನಿಂತಾಗ ಕೆಲವು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ,
ಇವರು ದೇವತೆಗಳ ಸಮವೀರರು-ವಿಹಿತವಿದೆಂದರು .
ಎದ್ದ ಭೀಮಾರ್ಜುನರು ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲೇ ಪಡೆದರು ಕೃಷ್ಣನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ,
ಕೃಷ್ಣನ ಸಮ್ಮತಿ ಪಡೆದವರು ನಡೆದು ಬಂದರು ಬಿಲ್ಲಿನ ಬಳಿಗೆ .
ತತ್ರಾರ್ಜ್ಜುನಃ
ಪವನಜಾತ್ ಪ್ರಿಯತೋsಪ್ಯನುಜ್ಞಾಮಾದಾಯ
ಕೇಶವಮಜಂ ಮನಸಾ ಪ್ರಣಮ್ಯ ।
ಕೃತ್ವಾ ಗುಣಾನ್ವಿತಮದೋ
ಧನುರಶ್ರಮೇಣ ಯನ್ತ್ರಾನ್ತರೇಣ ಸ ಶರೈರಧುನೋಚ್ಚ ಲಕ್ಷಮ್ ॥೧೯.೧೩೧॥
ಅರ್ಜುನ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಿಯನಾದ ಭೀಮನ ಆಣತಿ ಪಡೆದ ,
ಎಂದೂ ಹುಟ್ಟದ ನಾರಾಯಣಗೆ ಮನದಲ್ಲೇ ನೆನೆದು ನಮಿಸಿದ .
ಪಾರ್ಥ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲದೇ ಬಿಲ್ಲ ಹೆದೆಯೇರಿಸಿದ ,
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹೇಳಿದ ಗುರಿಯ ಭೇದಿಸಿದ .
ಕೃಷ್ಣಾ ತದಾsಸ್ಯ ವಿದಧೇ ನವಕಞ್ಜಮಾಲಾಂ ಮದ್ಧ್ಯೇ ಚ ತಾಂ ಪ್ರತಿವಿಧಾಯ
ನರೇನ್ದ್ರಪುತ್ರೌ ।
ಭೀಮಾರ್ಜ್ಜುನೌ
ಯಯತುರಚ್ಯುತಮಾಭಿನಮ್ಯ ಕ್ಷುಬ್ಧಂ[1] ತದಾ ನೃಪವರಾಬ್ಧಿರಿಮಾವಧಾವತ್ ॥೧೯.೧೩೨॥
ದ್ರೌಪದಿಯಿಂದ ಅರ್ಜುನನ ಕೊರಳಿಗೆ ಬಿತ್ತು ಹೊಸ ತಾವರೆಯ ಹಾರ ,
ರಾಜಕುವರ ಭೀಮಾರ್ಜುನರಿಂದ ದ್ರೌಪದಿಯ ಕೂಡಿ ಕೃಷ್ಣಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ .
ಆವರೆಗೆ ತಟಸ್ಥವಾಗಿದ್ದ ಕ್ಷತ್ರಿಯರು ,
ಇವರಿಬ್ಬರಿದ್ದೆಡೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದರು .
ದ್ರಷ್ಟುಂ ಹಿ
ಕೇವಲಗತಿರ್ನ್ನತು ಕನ್ಯಕಾಯಾ ಅರ್ತ್ಥೇ ನ ಚಾಪಮಿಹ ವೃಷ್ಣಿವರಾಃ ಸ್ಪೃಶನ್ತು ।
ಇತ್ಯಾಜ್ಞಯೈವ
ವರಚಕ್ರಧರಸ್ಯ ಲಿಪ್ಸಾಮಪ್ಯತ್ರ ಚಕ್ರುರಿಹ ನೈವ ಯದುಪ್ರವೀರಾಃ ॥೧೯.೧೩೩॥
ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ್ದ-ನಮ್ಮವರದೆಲ್ಲಾ ಇರಬೇಕು ಕೇವಲ ನೋಟ ,
ಯಾರೂ ಕನ್ಯೆಗಾಗಿ ಆಡಕೂಡದು ಸ್ವಯಂವರದ ಆ ಆಟ .
ಹೀಗಿತ್ತದು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಆಜ್ಞೆಯ ಮಾತಿನ ಕುಣಿಕೆ ,
ಯಾದವರ್ಯಾರೂ ತೋರಲಿಲ್ಲ ಬಿಲ್ಲೆತ್ತುವ ಬಯಕೆ.
ಭೀಮಸ್ತು ರಾಜಸಮಿತಿಂ
ಪ್ರತಿಸಮ್ಪ್ರಯಾತಾಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಯೋಜನದಶೋಚ್ಛ್ರಯಮಾಶು ವೃಕ್ಷಮ್ ।
ಆರುಜ್ಯ
ಸರ್ವನೃಪತೀನಭಿತೋsಪ್ಯತಿಷ್ಠದ್
ದೃಷ್ಟ್ವಾಪಲಾಯನಪರಾಶ್ಚ ಬಭೂವುರೇತೇ ॥೧೯.೧೩೪॥
ಭೀಮ ತನ್ನೆದುರು ನುಗ್ಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ರಾಜರ ಕಂಡ ,
ಎತ್ತರದ ಮರವೊಂದನ್ನು ಕಿತ್ತು ರಾಜರೆದುರು ನಿಂದ .
ನೋಟ ಕಂಡ ಕೆಲವರನುಸರಿಸಿದರು ಪಲಾಯನವಾದ .
ಭೀಮೋsಯಮೇಷ ಪುರುಹೂತಸುತೋsನ್ಯ ಏತೇ ಪಾರ್ತ್ಥಾ ಇತಿ ಸ್ಮ ಹಲಿನೇ ಹರಿರಭ್ಯವೋಚತ್ ।
ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಸೋsಪಿ ಮುದಮಾಪ ಶಿನೇಶ್ಚ ಪೌತ್ರಃ ಖಡ್ಗಂ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ಹರ್ಷಾತ್
ಪರಿಪುಪ್ಲುವೇsತ್ರ
॥೧೯.೧೩೫॥
ಬಲರಾಮಗೆ ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ ಇವನು ಭೀಮ,ಇವನು ಅರ್ಜುನ ಮಿಕ್ಕವರು ಕುಂತೀಮಕ್ಕಳು ,
ಸಾತ್ಯಕಿ ಕತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಕುಣಿದಾಡಿದರೆ, ಬಲರಾಮನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತಸದ ಹೊನಲು .
No comments:
Post a Comment
ಗೋ-ಕುಲ Go-Kula