ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 4: 17 - 19

ತಪೋ ಮಯಾ ಚೀರ್ಣಮುಮಾಪತೇಃ ಪುರಾ ವರಾಯುಧಾವಾಪ್ತಿಧೃತೇನ ಚೇತಸಾ ।

ಸ ಮೇ ದದೌ ದಿವ್ಯಮಿದಂ ಧನುಸ್ತದಾ ಕಥಞ್ಚನಾಚಾಲ್ಯಮೃತೇ ಪಿನಾಕಿನಮ್ ॥೪.೧೭॥

ಆಯುಧಾರ್ಥವಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಹಿಂದೆ ತಪಸ್ಸು,
ಶಿವನೊಲಿದು ಕರುಣಿಸಿದ ಈ ದಿವ್ಯ ಧನುಸ್ಸು.
ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನೆತ್ತಬಲ್ಲ,
ಅವನ ಹೊರತು ಇನ್ಯಾರೂ ಶಕ್ಯರಲ್ಲ.
ಪಿನಾಕಿನಿ ಧನುಸ್ಸು ಜನಕನ ಪೂರ್ವಜರಿಗಿತ್ತ ವರ,
ತಪಸಾನಂತರ ಪುನಃ ಪಡೆದ ಶತ್ರುಸಂಹಾರಕ್ಕೋಸ್ಕರ.


ನ ದೇವದೈತ್ಯೋರಗದೇವಗಾಯಕಾ ಅಲಂ ಧನುಶ್ಚಾಲಯಿತುಂ ಸವಾಸವಾಃ ।
ಕುತೋ ನರಾಸ್ತದ್ವರತೋ ಹಿ ಕಿಙ್ಕರಾ ಸಹಾನಸೈವಾತ್ರ ಕೃಷನ್ತಿ ಕೃಚ್ಛ್ರತಃ ॥೪.೧೮॥

ಇಂದ್ರಾದಿದೇವತೆಗಳಲಾಗಲೀ,
ಮಹಾಮಹಾ ದೈತ್ಯರಾಗಲೀ,
ಸರ್ಪಶೂರ ,ಗಂಧರ್ವರಾಗಲೀ,
ಅಲುಗಾಡಿಸಲೂ ಶಕ್ಯವಿಲ್ಲವಿಲ್ಲಿ.
ಇನ್ನು ಮನುಷ್ಯಮಾತ್ರರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ,
ಅದನೆಳೆವವರಿಗೂ ಶಿವನ ವರವೇ ಬಾಧ್ಯ.

ಅಧಾರ್ಯಮೇತದ್ ಧನುರಾಪ್ಯ ಶಙ್ಕರಾದಹಂ ನೃಣಾಂ ವೀರ್ಯಪರೀಕ್ಷಣೇ ಧೃತಃ ।
ಸುತಾರ್ಥಮೇತಾಂ ಚಕರ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಂ ದದಾಮಿ ಕನ್ಯಾಂ ಯ ಇದಂ ಹಿ ಪೂರಯೇತ್ ॥೪.೧೯॥

ಯಾರೂ ಧರಿಸಲಾಗದ ಧನುಸ್ಸನ್ನು ಶಿವನ ವರದಿಂದ ಪಡೆದೆ,
ಹಾಗೇ ಮಗಳಿಗಾಗಿ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದೆ.
ಈ ಬಿಲ್ಲನ್ನ ಎತ್ತಿ ಹೆದೆಯೇರಿಸುವ ಮಹಾಶೂರ,

ಸೀತೆ ಅವನ ಸತಿಯಾಗಿ ಹಾಕುತ್ತಾಳವನಿಗೆ ಹಾರ.
[Contributed by Shri Govind Magal]