ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 8: 152 - 158

ಇತ್ಯುಕ್ತೋ ಜಾಮ್ಬವಾನಾಹ ಹನೂಮನ್ತಮನನ್ತರಮ್ ।

ಯೋsಸೌ ಮೇರೋಃ ಸಮೀಪಸ್ಥೋ ಗನ್ಧಮಾದನಸಙ್ಜ್ಞಿತಃ ।

ಗಿರಿಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸಮಾಹಾರ್ಯ್ಯಂ ತ್ವಯೌಷಧಚತುಷ್ಟಯಮ್ ॥೮.೧೫೨॥

“ನಾನಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ ಧೀರ ಹನುಮಂತ,

ಅವನ ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ಜಾಂಬವಂತ.

ಮೇರುವಿನ ಬಳಿಯಿರುವ ಗಂಧಮಾದನ ಪರ್ವತದಿಂದ,

ಅತಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ನಾಕು ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ತೆರಬೇಕೆಂದ.

ಮೃತಸಞ್ಜೀವನೀ ಮುಖ್ಯಾ ಸನ್ಧಾನಕರಣೀ ಪರಾ ।

ಸವರ್ಣ್ಣಕರಣೀ ಚೈವ ವಿಶಲ್ಯಕರಣೀತಿ ಚ ॥೮.೧೫೩॥

ಸತ್ತವರನ್ನು ಬದುಕಿಸುವ ಮೃತಸಂಜೀವನಿ,

ಬೇರಾದ ಅಂಗಾಂಗ ಸೇರಿಸುವ ಸಂಧಾನಕರಣಿ,

ಬಣ್ಣವ್ಯತ್ಯಾಸ ಸರಿಪಡಿಸುವ ಸವರ್ಣಕರಣಿ,

ದೇಹ ಸೇರಿದ ಆಯುಧ ತೆಗೆವ ವಿಶಲ್ಯಕರಣಿ,

ಪೂರ್ಣ ಮಾಹಿತಿಯಿತ್ತಿದ್ದು ಜಾಂಬವಂತನ ಧ್ವನಿ.

ಇತ್ಯುಕ್ತಃ ಸ ಕ್ಷಣೇನೈವ ಪ್ರಾಪತದ್ ಗನ್ಧಮಾದನಮ್ ।

ಅವಾಪ ಚಾಮ್ಬರಚರೋ ರಾಮಮುಕ್ತಃ ಶರೋ ಯಥಾ ॥೮.೧೫೪॥

ಜಾಂಬವಂತನ ಮಾತ ಕೇಳಿದ ಹನುಮಂತ,

ಗಂಧಮಾದನ ಪರ್ವತದೆಡೆಗೆ ನೆಗೆದನಾತ.

ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರ ಬಿಟ್ಟ ಬಾಣದಂತೆ,

ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಿ ಪರ್ವತವ ತಲುಪಿದನಂತೆ.

ಅನ್ತರ್ಹಿತಾಶ್ಚೌಷಧೀಸ್ತು ತದಾ ವಿಜ್ಞಾಯ ಮಾರುತಿಃ ।

ಉದ್ಬಬರ್ಹ ಗಿರಿಂ ಕ್ರೋಧಾಚ್ಛತಯೋಜನಮಣ್ಡಲಮ್ ॥೮.೧೫೫॥

ಔಷಧಗಳೆಲ್ಲವೂ ಅಡಗಿಕೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ಹನುಮಂತ ತಿಳಿದ,

ನೂರು ಯೋಜನ ಅಳತೆಯ ಆ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಎತ್ತಿದ.

ಸ ತಂ ಸಮುತ್ಪಾಟ್ಯ ಗಿರಿಂ ಕರೇಣ ಪ್ರತೋಳಯಿತ್ವಾ ಬಲದೇವಸೂನುಃ ।

ಸಮುತ್ಪಪಾತಾಮ್ಬರಮುಗ್ರವೇಗೋ ಯಥಾ ಹರಿಶ್ಚಕ್ರಧರಸ್ತ್ರಿವಿಕ್ರಮೇ ॥೮.೧೫೬॥

ಬೆಟ್ಟ ಕಿತ್ತು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಅತಿವೇಗದಿ ಜಿಗಿದ ಹನುಮಂತ,

ಹೇಗೆ ಹರಿ ತೋರಿದ್ದ ವಾಮನಾವತಾರದಿ ತಾನು ಸರ್ವತ್ರವ್ಯಾಪ್ತ.

(ಸರ್ವೋತ್ತಮತ್ವ ಮತ್ತು ಜೀವೋತ್ತಮತ್ವದ ತುಲನಾತ್ಮಕ ದೃಷ್ಟಾಂತ)

ಅವಾಪ ಚಾಕ್ಷ್ಣೋಃ ಸ ನಿಮೇಷಮಾತ್ರತೋ ನಿಪಾತಿತಾ ಯತ್ರ ಕಪಿ ಪ್ರವೀರಾಃ ।

ತಚ್ಛೈಲವಾತಸ್ಪರ್ಶಾತ್ ಸಮುತ್ಥಿತಾಃ ಸಮಸ್ತಶೋ ವಾನರಯೂಥಪಾಃ ಕ್ಷಣಾತ್ ॥೮.೧೫೭॥

ನಿಮಿಷಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹನುಮಂತ ತಲುಪಿದ ಕಪಿಗಳು ಬಿದ್ದ ಜಾಗ,

ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನು ಅದರಲ್ಲಿ ಅವನದೇ ಅಲ್ಲವೇ ಆ ವಾಯುವೇಗ.

ಯಾವಾಗಾಯಿತೋ ಆ ಬೆಟ್ಟದ ಗಾಳಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ,

ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಯಿತು ಕಪಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಎಚ್ಚರದ ಹರ್ಷ.

ಅಪೂಜಯನ್ಮಾರುತಿಮುಗ್ರಪೌರುಷಂ ರಘೂತ್ತಮೋsಸ್ಯಾನುಜನಿಸ್ತಥಾsಪರೇ ।

ಪಪಾತ ಮೂರ್ಧ್ನ್ಯಸ್ಯ ಚ ಪುಷ್ಪಸನ್ತತಿಃ 

ಪ್ರಮೋದಿತೈರ್ದ್ದೇವವರೈರ್ವಿಸರ್ಜ್ಜಿತಾ ॥೮.೧೫೮॥

ಇಂತಹಾ ಉಗ್ರ ಪರಾಕ್ರಮಿಯಾದ ಹನುಮಂತನನ್ನ,

ಮಾಡಿದರು ರಾಮ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ಸುಗ್ರೀವರು ಗುಣಗಾನ.

ಅತ್ಯಂತ  ಸಂತಸಗೊಂಡ ದೇವತಾವೃಂದ,

ಹನುಮನ ಮೇಲೆ ಹೂಮಳೆಗರೆದ ಆನಂದ.

[Contributed by Shri Govind Magal]